Nie wiedzieć czemu zawsze mnie śmieszyło określenie „kultura wykonawcza” i jakoś nie bardzo potrafiłem sobie wyobrazić, że mógłbym go użyć. I byłoby tak pewnie po dziś dzień, gdyby nie Grzegorz Turnau i „Cafe Sułtan”. Kiedy pięć lat temu przesłuchałem tę płytę po raz pierwszy oniemiałem, a kiedy z tego oniemienia się otrząsnąłem, to poraz pierwszy powiedziałem sam do siebie „cóż za kultura wykonawcza!”
No bo porywać się na piosenki Wasowskiego i Przybory wykonywane przecież genialnie przez Wiesława Michnikowskiego, Kalinę Jędrusik, Hannę Banaszak, o innych już nie wspominając - to przecież trzeba mieć niezły tupet albo tę właśnie kulturę wykonawczą. A Turnau posiadł ją chyba w największym możliwym stopniu. Aranżacje kongenialne, śpiew nienachalny i doskonale wyważony - z jednej strony bez cienia próby naśladowania oryginalnych wykonań, a z drugiej bez chęci pokazania, że „ja to dopiero potrafię zaśpiewać!”
Moją ulubioną piosenką na „Cafe Sułtan” jest List do jedzącej Eurydyki - jedyna, do której muzyki nie napisał Jerzy Wasowski (tylko Seweryn Krajewski):
Piszę,
Że to w głowie się nie mieści,
Jak prześlicznie jesz naleśnik
Lub sok sączysz swój co dzień
Absolutnie cudowne wyznanie miłosne. Skojarzenia z „Rozmową liryczną” Gałczyńskiego całkowicie uzasadnione. No i jedna z tych piosenek, które zdarzało mi się słuchać po kilkanaście razy pod rząd (a swoją drogą kiedyś muszę tu zrobić ich zestawienie).
No a poza tym to mamy tu do czynienia z nieczęstym przypadkiem, że cover jest lepszy od oryginału. Duuużo lepszy.
Drugi taki przypadek na tej płycie to Pejzaż bez ciebie. W wykonaniu pani Hani Banaszak piosenka jest trochę przeliryczniona - słychać jej głos, słychać emocje i nastrój, ale słowa giną. Nie, żeby coś z dykcją ;-) - chodzi mi o to, że równie dobrze do tej melodii mogłaby śpiewać instrukcję obsługi miksera i też byłoby lirycznie. A Turnau śpiewa tak, że na pierwszy plan wysuwają się słowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz